Szczegółowa charakterystyka wirusa brodawczaka ludzkiego

Na początku ubiegłego wieku jako przyczynę pojawienia się brodawek wymieniano wirusa brodawczaka ludzkiego. Ale później okazało się, że może to wywołać rozwój raka narządów płciowych u obu płci oraz raka gardła i odbytnicy. W zależności od spektrum objawów klinicznych lekarzom udało się wyizolować różne typy HPV i połączyć je w określony system.

Wszystko, co musisz wiedzieć o wirusie brodawczaka ludzkiego

Coraz więcej osób się zastanawia: infekcja HPV - co to jest? Skrót ten oznacza grupę wirusów, które są szeroko rozpowszechnione i niejednorodne pod względem struktury DNA, zdolne do zakażania skóry i błon śluzowych. Infekcja tą substancją trwa już od dawna. Tak więc brodawki znane są od czasów Greków i Rzymian, a brodawki okolicy odbytu i płci jeszcze wcześniej. Metodą PCR udało się nawet wyizolować DNA wirusa HPV typu 18 z mumii Marii Aragońskiej (XVI wiek). Dopiero na początku XXI wieku udało się wpłynąć na rozprzestrzenianie się czynnika chorobotwórczego.

Zasady klasyfikacji

Istnieje kilka opinii dotyczących liczby typów HPV. Oficjalnie ustalono, że grupa obejmuje ponad 170 szczepów. Stanowią one 5 rodzajów, w których opisano i szczegółowo zbadano około 130 czynników. Ale naukowcy znają już prawie 600 typów występujących u ludzi.

klasyfikacja wirusa brodawczaka ludzkiego

HPV jako pojedynczy gatunek został po raz pierwszy zarejestrowany w 1971 roku. Do tej pory wiedza na jej temat została znacznie wzbogacona, co stało się impulsem do stworzenia klasyfikacji odzwierciedlającej nie tylko gatunek, ale także rodzaj, do którego należy szczep. W praktyce ma to ogromne znaczenie, ponieważ pomaga określić objawy kliniczne i postać przebiegu infekcji.

Typy wirusów są wykrywane zgodnie z następującymi kryteriami:

  • metoda transmisji;
  • cele (skóra lub błony śluzowe);
  • choroby, które rozwijają się w wyniku infekcji;
  • stopień onkogenności.

Klasyfikacja według stopnia rakotwórczości jest konieczna, aby zapobiec konsekwencjom związanym z rozwojem procesów onkologicznych.

Typy HPV:

  • niskie ryzyko - szczepy 6, 12, 14, 42-44;
  • średnie ryzyko - typy 31, 35, 51;
  • wysokie ryzyko - 16, 18, 45, 56, 58, 59.

Ta klasyfikacja pozwala wizualnie ocenić stopień ryzyka i opracować odpowiednią strategię leczenia.

Najniebezpieczniejsze szczepy

Udowodniono, że HPV może wywoływać przerost skóry właściwej i prowadzić do powstania łagodnych form na twarzy, szyi, plecach, brzuchu, z których każdy wygląda jak brodawka, brodawczak, dysplazja brodawkowata. Ale wysoce onkogenny patogen w przeważającej większości przypadków wywołuje rozwój onkologii zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Wirus przenosi się głównie poprzez kontakt seksualny, a barierowe środki antykoncepcyjne nie są w stanie zapewnić 100% ochrony przed jego przenikaniem.

Następujące szczepy są uważane za najbardziej niebezpieczne:

  • Condylomatosis (pojawienie się spiczastych narośli) - 6, 42.
  • Małe płaskie formacje, które tworzą się na ścianach pochwy i kanału szyjki macicy - 30, 33, 42, 43, 55, 57, 64, 67.
  • Rak szyjki macicy - 31, 35, 39, 54, 66. Za najbardziej niebezpieczne uważa się HPV typu 16 i 18.

Ważne, aby wiedzieć!Nawet po zidentyfikowaniu typu wirusa nie należy panikować, ponieważ najbardziej złośliwe szczepy mogą pozostawać w stanie „uśpienia” przez długi czas. Dlatego od zakażenia do powstania raka szyjki macicy może minąć dziesięciolecia.

Przenikanie wirusa do organizmu

Wirus brodawczaka jest uważany za wysoce zaraźliwy, a każdy typ może być przenoszony określoną metodą.

Główne opcje przenikania patogenu do organizmu „ofiary” są następujące:

  1. Kontakt seksualny z nosicielem wirusa. Najczęstsza metoda infekcji. Niebezpieczeństwo jest reprezentowane zarówno przez tradycyjne, jak i inne rodzaje współżycia. Ponieważ patogen jest znacznie mniejszy niż średnica porów prezerwatywy, środek antykoncepcyjny nie może zapewnić 100% ochrony.
  2. Infekcja wertykalna polega na przeniesieniu wirusa przez matkę na dziecko podczas porodu. Czynnik niekomórkowy może powodować brodawczakowatość krtani u noworodka, to znaczy powstawanie narośli na błonach śluzowych krtani i ust, rzadziej na genitaliach.
  3. Za częste uważa się również przenoszenie infekcji kontaktowych i domowych. Niektóre szczepy wyróżniają się witalnością, dzięki czemu mogą zachować swoją aktywność w wilgotnym środowisku. Podczas wizyty w saunach, na basenach, w łaźniach, przy wspólnym korzystaniu z artykułów higieny osobistej wzrasta ryzyko infekcji, zwłaszcza jeśli na skórze występują niewidoczne mikrouszkodzenia.
  4. Autoinokulacja lub samozakażenie może wystąpić, gdy żywa komórka wirusa zostanie przypadkowo przeniesiona z uszkodzonego obszaru do zdrowych części skóry podczas golenia, depilacji i po prostu w przypadku nieprzestrzegania zasad higieny.

Ważne, aby wiedzieć!Czynnik powodujący duże ryzyko rakotwórczości jest przenoszony głównie poprzez kontakt seksualny, a barierowe środki antykoncepcyjne nie gwarantują całkowitej ochrony przed infekcją. Wynika to nie tylko z niewielkich rozmiarów wirusa, ale także z jego lokalizacji na powierzchni skóry właściwej, która nie jest pokryta prezerwatywą.

Przyczyny progresji brodawczakowatości

Niezależnie od stopnia onkogenności, HPV charakteryzuje się podstępnością, to znaczy jest w stanie żyć w organizmie człowieka, nie ujawniając się w żaden sposób. W zależności od stanu układu odpornościowego okres inkubacji może trwać od 2-3 tygodni do kilkudziesięciu lat. Dlatego osoby, które nie mają zewnętrznych znaków, nie są nawet świadome obecności czynnika zakaźnego w swoim ciele.

Szybkie rozmnażanie również nie rozpoczyna się od razu, ale tylko w sprzyjających warunkach, a mianowicie przy osłabieniu mechanizmu obronnego, które następuje na tle następujących czynników:

  • stres, przepracowanie;
  • słabe i monotonne jedzenie;
  • brak równowagi hormonalnej;
  • złe nawyki - palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu;
  • częste aborcje, powikłania po porodzie;
  • choroby zapalne i zakaźne układu moczowo-płciowego;
  • STI, w tym AIDS, HIV, opryszczka;
  • przewlekłe choroby w ostrej fazie;
  • okres ciąży.

Grupa ryzyka składa się głównie z płci pięknej. Prawdopodobieństwo zakażenia wzrasta u osób w wieku rozrodczym 20-45 lat, aktywnych seksualnie.

Objawy na różnych etapach

Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego może być wyraźne, utajone lub subkliniczne. Objawy choroby są zmienne, co wynika z rodzaju wirusa HPV, jego zagrożenia. Utajony przebieg choroby charakteryzuje się brakiem objawów.

Znaki zewnętrzne:

  • brodawczaki;
  • płaskie i wulgarne brodawki;
  • brodawki narządów płciowych.

Formularze niewidoczne podczas egzaminu zewnętrznego:

  • dyskeratoza;
  • kojlocytoza;
  • dysplazja nabłonkowa.

Nawroty na tle wirusa brodawczaka pojawiają się w postaci następujących patologii:

  • dyskeratoza z łagodnymi zmianami nabłonkowymi;
  • sama dysplazja
  • ;
  • guz rakowy;
  • rak kolczystokomórkowy.

Ważne, aby wiedzieć!W przypadku wirusa o charakterze nieonkogennym możliwe jest powstawanie brodawek zlokalizowanych na dłoniach, podeszwach stóp. W przypadku braku dyskomfortu kosmetycznego nie ma wskazań do usunięcia.

Podczas zaostrzenia u kobiety pojawia się gorączka, dreszcze, swędzenie, gorączka, wydzielina z pochwy.

Więcej o konsekwencjach

Rodzaj i ciężkość zakażenia HPV zależy od aktywności patogenu i jego rodzaju. Gdy genotyp jest obciążony wysokim ryzykiem onkogennym, przedłużona replikacja przyczynia się do wzrostu liczby struktur komórkowych z mutacją genomu.

Na tle bakteryjnego zapalenia pochwy, przekształceń nabłonka szyjki macicy, a także szeregu innych procesów patologicznych zachodzących w organizmie, wzrasta ryzyko wystąpienia stadium przedrakowego lub rozwoju nowotworu złośliwego.

Te ostatnie obejmują następujące stany.

  1. Rak szyjki macicy. Druga choroba po raku piersi u kobiet. Ponad 70% wszystkich przypadków jest spowodowanych aktywnością HPV typu 16 i 18.
  2. Rak pochwy i sromu. W strukturze onkopatologii okolicy odbytowo-płciowej zajmuje czołowe miejsce. Co dziesiąty przypadek jest wywoływany przez niskoonkogenny szczep 6 lub 11, a jedną trzecią wszystkich chorób wywołuje wirus 16 i 18.
  3. Rak odbytu. Jest wykrywany głównie u kobiet, ale jest również rejestrowany u homoseksualnych mężczyzn, którzy praktykują niekonwencjonalną metodę współżycia, chociaż lekarze nie wykluczają innej drogi transmisji. Przyczyną onkopatologii jest aktywność HPV typu 18 i 16.

Oczywiście nie jest to werdykt, ale w związku z tymi danymi rośnie potrzeba dokładnej diagnostyki ginekologicznej i nowotworowej. Kompleksowe badanie pozwala na wczesne wykrycie zmian strukturalnych w komórkach i tkankach, co w przypadku wirusa brodawczaka ludzkiego pomaga określić, jak prawidłowo go leczyć.

Procedury diagnostyczne

Jak już wspomniano, pomiary diagnostyczne odgrywają ważną rolę w pokonaniu organizmu z zakażeniem HPV.

Nowoczesne badanie jest przeprowadzane z wielką starannością i obejmuje kilka procedur:

metody diagnozowania wirusa brodawczaka ludzkiego
  1. Wstępna konsultacja obejmuje oględziny w celu wykrycia objawów zewnętrznych (brodawki, brodawczaki). W przypadku stwierdzenia narośli w okolicy układu moczowo-płciowego, lekarz kieruje pacjenta na dodatkowe badanie szyjki macicy lub ureteroskopii.
  2. Test PAP lub cytologia wymazu Pap. Na podstawie wyników, które są podzielone na klasy, lekarz określa zagrożenia związane z procesem zakaźnym. Tak więc 1 i 2 stopnie wskazują na normalny stan tkanek, 3 - o początku zmian patologicznych, 4 i 5 klas charakteryzuje obecność komórek onkogennych.
  3. Kolposkopia. Wykonywany jest w przypadku zmian dysplastycznych w tkankach szyjki macicy. Test kwasu octowego jest przepisywany w celu wyjaśnienia aktywności wirusa brodawczaka. Wynik pozytywny pojawia się jako mozaika na powierzchni nabłonka.
  4. Histology. Badanie próbki dotkniętej tkanki przeprowadza się, jeśli konieczne jest zbadanie komórek i zachodzących w nich zmian patologicznych. Podczas zabiegu można zidentyfikować struktury nabłonkowe o szczególnie dużych rozmiarach.
  5. PCR. Najpopularniejszy i bardzo pouczający test. Za pomocą reakcji łańcuchowej polimerazy można przeprowadzić typowanie, określić stopień onkogenności i maksymalne stężenie we krwi.
  6. Test Digene. Nowoczesna innowacyjna metoda badań pozwala wyjaśnić istniejące wyniki i określić prawdopodobieństwo powstania edukacji onkologicznej.

Te same taktyki diagnostyczne są stosowane w przypadku mężczyzn. Po oględzinach kierowany jest na testy. Dopiero na podstawie wyników badania specjalista jest w stanie ocenić złożoność przypadku klinicznego i przepisać odpowiednie leczenie.

Podejścia do leczenia

Obecnie nie ma leków, które mogłyby całkowicie i trwale zniszczyć infekcję wirusową organizmu. Jeśli samoleczenie nie nastąpiło, najbardziej obiecujące jest zintegrowane podejście łączone. Leczenie HPV polega na chirurgicznym usunięciu brodawczaków lub brodawek na tle ogólnoustrojowej terapii lekami, środkami homeopatycznymi i metodą ludową. Istnieje kilka opcji niszczenia narośli.

Radiosurgiczne. Formację wycina się specjalnym nożem, po czym wykonuje się koagulację i nakłada bandaż.

Laser. Bezkrwawy i bezbolesny sposób. W miejscu usunięcia pozostaje skorupa, pod którą następuje proces gojenia. Wadą jest pojawienie się blizn.

Elektrokoagulacja. Procedura jest w dużej mierze podobna do dwóch poprzednich pod względem wydajności, kosztów i skutecznego wpływu.

Kriodestrukcja. Leczenie wszelkiego rodzaju narośli ciekłym azotem. Po zamrożeniu są odrzucane przez skórę. Przystępna cena, brak krwi, blizny czynią tę metodę najbardziej atrakcyjną.

Chirurgiczne wycięcie. Jest to niezwykle rzadkie, tylko zgodnie ze wskazaniami w przypadku podejrzenia prawdopodobieństwa rozwoju onkologii. Wzrosty wycina się skalpelem.

Ogólnoustrojowe leczenie wirusa brodawczaka pomaga wzmocnić układ odpornościowy, obniżyć stężenie DNA czynnika we krwi oraz zapobiegać rozwojowi procesów złośliwych.

Przepisuje tabletki w tym celu:

  • immunomodulatory;
  • środki przeciwwirusowe;
  • cytostatyki.

Czas trwania leczenia wynosi 10-14 dni. Jeśli masz stałego partnera seksualnego, musisz przekonać go do poddania się badaniu i rozpoczęcia terapii. Nie powinieneś też samodzielnie pozbywać się narośli.

Środki zapobiegawcze

Ponieważ wirus brodawczaka ludzkiego łatwo rozprzestrzenia się wśród ludzi w każdym wieku, nie ma gwarantowanego sposobu ochrony przed jego penetracją. Jak dowodzą opinie pacjentów, szczepienia są niezawodną opcją zapobiegania infekcjom.

zapobieganie wirusowi brodawczaka ludzkiego

Współczesna medycyna oferuje profilaktycznie specjalne serum. Leki produkowane są w postaci zawiesiny, w jednorazowych strzykawkach, co ułatwia podanie szczepionki i minimalizuje ryzyko infekcji. Szczepionkom poddawane są dziewczęta i chłopcy w wieku 9-14 lat, a także młode kobiety do 26 roku życia. Serum jest dobrze tolerowane przez organizm.

Szczepienia są wykonywane w celach profilaktycznych i nie mogą działać jako lekarstwa.

Aby zminimalizować ryzyko rozwoju infekcji, musisz przestrzegać prostych zaleceń.

  • uważnie monitoruj higienę osobistą;
  • pozbyć się złych nawyków;
  • wzmocnić odporność uprawiając sport;
  • praktykuj tylko seks chroniony, unikaj swobodnych związków;
  • ostrożnie podejdź do wyboru partnera seksualnego;
  • do badania przesiewowego przez ginekologa, wenerologa.

Poważne traktowanie swojego zdrowia pomoże Ci uniknąć infekcji, a jeśli wirus dostanie się do środka, zmniejszysz prawdopodobieństwo jego rozprzestrzenienia.

Wniosek

HPV jest najczęstszą infekcją, przed którą nikt nie może chronić. Aby zapobiec aktywacji wirusa, należy przestrzegać środków zapobiegawczych, a aby zmniejszyć ryzyko rozwoju onkologii, poddać się zaplanowanym badaniom na czas i skonsultować się ze specjalistami.